Zonder overdrijven kunnen we vaststellen dat Toine zijn doel heeft bereikt. Met zijn vrouw Natasja en broer Wichard - “mijn adviseur en rechterhand”- zette hij in 2006 de stip aan de horizon en maakte hij een toekomstplan, in goede harmonie met de buurt. Om het risico op dierenziektes in zijn varkensbedrijf zo klein mogelijk te houden, verspreidt Toine de zorg voor de volwassen zeugen, de jonge speenbiggen en de opfok van nieuwe, dekrijpe moedervarkens over meerdere locaties.

De levensles van zijn ouders blijft in de familie. Toine en Natasja geven ‘m door aan hun vier dochters: Laura, Valerie, Tessa en Anouk. Ze vormen een hecht gezin, daar aan de Zuidhoeveweg, diep in het buitengebied van Nederweert. Het runnen van een varkensbedrijf mag dan een 24 uurs-business zijn, als het even kan ‘pakken ze hun moment’, zoals Natasja dat noemt. Oftewel: de “sleurhut” achter de auto en naar de Zeeuwse kust, de geboortegrond van Dies en Jo. “Samen aan zee met het hele gezin. Meer heb ik als moeder niet te wensen.”