Boeren van Nederweert Weekend: mooie mix van educatie en plezier

Vijftien agrariërs uit onze Peelgemeente openden dit weekend hun staldeuren om bezoekers kennis te laten maken met het boerenleven van nu. Het Boeren van Nederweert Weekend leverde opnieuw prachtige plaatjes en verhalen op. Wij namen een kijkje bij de konijnenhouderij van de familie Noordman in Nederweert.

Stef en Annelies Noordman hebben voor niemand geheimen. Elke bezoeker wordt deze zondagochtend getrakteerd op het eerlijke verhaal. Gewoon, zoals het is. “Wij fokken vleeskonijnen. De konijntjes worden hier geboren en blijven twaalf weken bij ons. Dan zijn ze ongeveer 2,5 kilo zwaar en gaan ze naar de slachterij. Uiteindelijk worden ze dus opgegeten.”

Of dat niet zielig is? Annelies schudt haar hoofd. “Ik zeg altijd: als je thuis een konijn hebt, is dat meestal een paar weken leuk. Daarna wordt het gewoon en kijken veel kinderen nauwelijks meer naar het dier om. Bij ons hebben de konijnen het juist heel goed. Ze zitten altijd lekker warm, in een schoon hok, met vers water, lekker voer, stro, schuilplekken en speciaal hout om de tanden scherp en gezond te houden. Omdat een konijn van nature een vluchtdier is, vinden ze het heerlijk om met meerderen bij elkaar te zitten. Dat geeft veiligheid en geborgenheid.”

Hoog aaibaarheidsgehalte

Het vlees dat de familie Noordman produceert, draagt het Beter Leven Keurmerk en gaat grotendeels naar België. Stef: “Daar staat konijn bijna wekelijks op het menu en wordt het niet, zoals bij ons in Nederland, vooral als knuffeldier gezien.”

Meerdere gezinnen hebben zich voor deze ochtend aangemeld. Nadat de overalls zijn aangetrokken en de handen zijn gedesinfecteerd, kan de rondleiding beginnen. De witte albino’s van de familie Noordman hebben een hoog aaibaarheidsgehalte, vooral de piepkleine konijntjes van een week oud.

De driejarige Mattie uit Weert, gehuld in rode laarsjes, streelt met zijn vinger voorzichtig over het hoofdje van een pasgeboren konijntje. Zijn ogen stralen. “Lekker zacht, mama.” Even verderop drukt Quinty (4) haar neus tegen het hok. “Ze is gek op dieren, vooral op konijntjes. Daarom moesten we hier naartoe,” lacht haar moeder Krista.

Niet alleen gezinnen met kinderen lopen deze ochtend mee door de stallen. Leo en Brigit uit het Noord-Hollandse Abbenes combineren hun kampeervakantie in Midden-Limburg met een bezoek aan de konijnenhouderij. Ze zijn benieuwd hoe vleeskonijnen worden gehouden. Leo’s ogen lichten op als hij vertelt dat hij vroeger zelf konijnen fokte voor tentoonstellingen. “Mijn eerste trofee, in de vorm van een konijn, staat nog steeds op de schouw,” zegt hij.

De missie: de dieren gezond houden

Terwijl bezoekers zich verbazen over de snelheid waarmee de dieren groeien, vertelt Stef over de dagelijkse zorg. “Hokken schoonmaken, konijnen verzetten, insemineren: bijna alles wat we doen, is handwerk. En alles dient maar één doel: zorgen dat de dieren gezond blijven.”

Voor de familie Van Tuel uit Ospel is het Boeren van Nederweert Weekend een jaarlijks terugkerend uitje. “De afgelopen jaren hebben we al kalfjes, koeien en varkens gezien. Dit jaar zijn de konijnen aan de beurt. Wij vinden het belangrijk om onze kinderen te laten zien waar hun eten vandaan komt,” legt vader Tom uit.

Kindervragen

De vragen in de stal volgen elkaar in hoog tempo op. Stef en Annelies beantwoorden ze geduldig en met zichtbaar plezier. Hoeveel baby’tjes een mamakonijn krijgt? Stef: “Per worp een stuk of tien. Eenmaal zwanger heeft de moeder maar dertig dagen nodig om haar jongen op de wereld te zetten. Elf dagen na de geboorte wordt zij opnieuw geïnsemineerd. Dat lijkt misschien snel, maar in de natuur gaat het nog veel sneller. Nadat de moeder ’s ochtends haar jongen heeft geworpen, staat papa konijn ’s avonds alweer klaar.”

Een van de moeders in de groep slaat lachend haar handen voor het gezicht. “Dezelfde avond weer? Je moet er toch niet aan denken!”

Na ruim een uur zit de ronleiding erop. Voor de bezoekers verliep de ochtend precies zoals Stef en Annelies het voor ogen hadden: eerlijk, leerzaam en met een glimlach.

Tekst | Bas Poell
Foto’s | Johan Horst