De blik op overmorgen

Toen hij vier jaar was, vroeg zijn oma wat hij wilde worden. Het was 1982 en de kleine Paul wist het toen al zeker. ‘Boor’, klonk het resoluut. Het was voorbestemd. Op de grond van opa Tjeu bouwde zijn vader Piet in 1972 de eerste varkensstal. Na tien jaar bij pap in de maatschap staat de varkenshouderij sinds 2010 op zijn naam. “Mijn ouders helpen nog altijd mee. Mijn vader ontfermt zich over de vleesvarkens en de suikerbieten, maïs en groenteteelt, mijn moeder helpt mee in de kraamstal en doet een deel van de administratie.

Rust, reinheid en regelmaat

De nieuwe zeugenstal die hij in 2012 bouwde, kwam volgens die wijze les tot stand. Een grotere stal die voldoet aan de eisen van de toekomst op het gebied van dierenwelzijn en milieu. “Met een nieuwe luchtwasser, meer ruimte voor de dieren om los te lopen en heel veel lichtinval dankzij de vele ramen aan de zijkant. Geloof me: de gedachte dat varkenshouders hun stallen volproppen met dieren die de hele dag in het donker zitten, is allang achterhaald. Rust, reinheid en regelmaat. Net als de mens, gedijen ook dieren hier het beste bij. Dat betekent ook dat je als boer de rust moet bewaren en op de juiste momenten moet handelen. Dus niet meteen in paniek raken en met antibiotica klaar staan als een dier ziek wordt, maar ook de natuur de kans geven om zijn werk te doen.”

Samen met zijn vrouw Inge, die in St. Odiliënberg kinderen begeleidt met een ontwikkelingsachterstand, en zijn dochters Bente en Marit woont hij met veel plezier in Nederweert. Het dorp dat na iedere vakantie weer voelt als de vertrouwde thuishaven. “Het is de loyaliteit van de mensen. De saamhorigheid. In harmonie wonen en leven. Dat is voor mij heel belangrijk en daar doe ik ook mijn best voor. Het zit in kleine dingen. Een schoon en opgeruimd erf. Alert zijn dat je niet het verkeer ophoudt wanneer je met je tractor de weg opgaat. Oftewel je bewust zijn dat je niet alleen op de wereld bent.”