Door Marcel Warenburg
Naam: Jan, Chantal en Toon Jacobs
Vanaf het moment dat hij kon lopen, banjerde hij door de stal. Gehuld in een mini-overall vulde hij zijn eigen kruiwagentje met brokken voor de varkens. Het stond toen al vast: Toon Jacobs junior zou boer worden. Naar voorbeeld van zijn opa Toon en vader Jan die het bedrijf aan de Heiweg samen door de jaren loodsten.
Sinds 2017 vergezelt de jonge Toon zijn ouders in de maatschap: Vee- en Loonbedrijf Mts. Jacobs Verhijden, aan de rand van de Peel, diep in het buitengebied van Ospel. Hij mag dan tot lasser zijn opgeleid; het boerenleven trekt hem het meest. “Dit is gewoon mooi. Lekker aanpoten, de handen uit de mouwen. Lekker bezig zijn in de stal en op het land.”
Hard werken en positief blijven; het zit in de genen van de familie Jacobs. Vader Jan stapte in 1982 in de maatschap, wisselde bloeiende jaren af met zware tijden, maar behield altijd het plezier in zijn werk. Zijn moeder Dien zei het ooit treffend: ‘Ook als het tegenzit, hoor ik Jan fluiten in de stal.’
De rollen binnen het bedrijf zijn evenwichtig verdeeld. Jan verzorgt de vleesvarkens en de handel. Toon is verantwoordelijk voor de rosékalveren, het loonbedrijf en de akkerbouw. Samen met zijn jongste broer Guus, die als monteur bij Op ’t Root Landbouwmechanisatie in Ospel werkt, verbouwde hij een oude varkensstal tot moderne werkplaats. Hier worden alle machines van het loonbedrijf onderhouden en in de winter klaargemaakt voor het nieuwe seizoen. Wat ooit begon als hobby is uitgegroeid tot een belangrijk onderdeel van ons bedrijf.
Naast het werk op het land en in de werkplaats doe ik ook de planning van het loonbedrijf. ‘’Mijn tractor is mijn kantoor”, vertelt Toon. Zijn vriendin Meggy verzorgt de bedrijfsadministratie en springt waar nodig bij in de stal. Broer Dirk, de middelste, koos voor een andere richting. Hij runt nu een bedrijf dat woningen en andere gebouwen voorziet van isolatie en airco. “Ook bij ons heeft hij airco’s geplaatst”, lacht vader Jan.
Ook als het tegenzit, hoor ik Jan fluiten in de stal."
Natuurlijk botst het wel eens, zoals in elk familiebedrijf. Verschillende generaties betekent ook verschillende inzichten, stelt Jan. “Toon wil sneller vooruit dan ik. Investeren, uitbreiden, meters maken. Ik ben meer van de zekerheid. Voordat ik ga investeren, wil ik het vertrouwen hebben dat de basis stabiel genoeg is. Dat heeft met het verleden te maken. Het is ons niet altijd voor de wind gegaan, we hebben ook zware tijden gekend. De varkenspest, tegenvallende prijzen door corona: het was lang niet altijd makkelijk. Maar opgeven was nooit een optie.
Laten we één persoon in dit familieverhaal niet vergeten, Chantal. Als stille kracht maakte zij zich de afgelopen jaren op meerdere fronten onmisbaar. Jan is haar eeuwig dankbaar. “In 1996 kreeg mijn vader een hersenbloeding. Halfzijdig verlamd moest hij van de ene op de andere dag stoppen met zijn werk in het bedrijf. Chantal heeft toen haar baan als kraamverzorgster opgezegd om mij te helpen. Daarnaast zorgde ze voor mijn vader. In november 2016 is hij overleden.’’ Inmiddels werkt Chantal al een tijdje bij Dirk en is ze sinds kort oppas-oma.
Nadat ook Dien, de moeder van Jan, in 2019 overleed, is Toon verhuisd naar het ouderlijk huis van Jan. Hier woont hij samen met Meggy en sinds kort zijn ze trotse ouders van dochter Anouk. De vijfde generatie op de Heiweg is hiermee een feit.